چکیده

زمانی که تقلب شرکتی یا رسوایی حسابداری پیش می آید، یکی از عواقب معمول آن بی نظمی در گزارش های مالی می باشد؛ چنین مواردی منتهی به بی اعتمادی و بلاتکلیفی شده و منجر به کاهش کارامدی تصمیمات در چنین گزارش هایی می گردد. نشان داده شده است که افشای رسوایی های حسابداری به ویژه در شرکت های معروف امریکا، اطمینان سرمایه گذاران و دید عموم مردم از شرکت ها و کار حسابداری را کاهش می دهد. ترنر(۲۰۰۲) اعلام کرده است که اعتبار بازارهای مالی و فعالیت های اقتصادی، بر روی توانایی حسابداران برای بازگرداندن اعتماد در سیستم گزارش دهی مالی قرار دارد. خبرگزاری CBA/ طبق رای گیری نیویورک تایمز ( ۲۰۰۲) اعلام کرده است که ۷ نفر از ۱۰ متقاضی تصریح کرده اند، رسوایی حسابداری و فعالیت های دیگری که منتهی به ورشکستگی شرکت انرون شد، در شرکت های دیگر نیز بسیار گسترده است. چرا چنین فعالیت حسابداری مورد تردید بوده و فعالیت های شرکتی اینقدر گسترده می باشند؟ این موارد چه تاثیری بر روی اعتبار، فرهنگ و رفتار شرکت دارد.
واحد اطلاعات بخش اقتصاد (EIU) , ادعا می کند که تقریبا یک سال بعد از افشای اولین موارد سطحی، که نظارت شرکتی بر روی برنامه های اقتصادی و سیاسی انجام می شد، هیچ کسی نیاز برای شفافیت، صحت و دقت بر روی فعالیت های شرکتی را احساس نمی کرد، اما این پرسش وجود داشت که آیا چنین روندی می تواند برای طولانی مدت ادامه داشته باشد؟ (۲۰۰۲, p. 1).